Sprawy bieżące

Izba gospodarcza w większości krajów to instytucja prawa publicznego działająca w formie zrzeszenia, reprezentująca interesy sfer gospodarczych. Reprezentowanie tych interesów polega na odpowiednim oddziaływaniu i wpływaniu na politykę gospodarczą rządu i państwa, organizowaniu środków zapewniających ich członkom ekspansję gospodarczą na rynku krajowym i zagranicznym.

Izby gospodarcze osiągają swoje cele przez opracowywanie i składanie władzom projektów różnych aktów normatywnych dotyczących działalności gospodarczej, wypowiadanie opinii o zamierzonych aktach tworzonych przez inne organizacje, bezpośredni udział swoich przedstawicieli w różnych ciałach kolegialnych rozpatrujących zagadnienia gospodarcze itp.

W niektórych przypadkach izby gospodarcze inicjują tworzenie giełd lub nadzorują ich działalność. Poza tym gromadzą informacje o rynkach towarowych i geograficznych, badają wahania koniunktury, rejestrują zwyczaje handlowe itp. Wszystkie te materiały są udostępniane członkom izb handlowych. Ważną rolą izb jest kojarzenie kontrahentów i udostępnianie danych o regułach prowadzenia biznesu za granicą. Często też organizują wystawy i targi.

W wielu krajach izby gospodarcze wystawiają różne dokumenty, zaświadczenia lub certyfikaty, które poddają legalizacji (np. za zgodność z oryginałem), rejestrują znaki towarowe, udzielają informacji o przedsiębiorstwach, organizują arbitraż i wykonują wiele innych czynności związanych z handlem zagranicznym. (wikipedia)

W Polsce izby gospodarcze działają na podstawie ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych^[1]. Przynależność do nich jest dobrowolna, a izby nie realizują żadnych uprawnień władczych w stosunku do osób w nich zrzeszonych.

Celem działania izb jest reprezentacja podmiotów w nich zrzeszonych; w szczególności wobec organów państwowych oraz kształtowanie i rozpowszechnianie zasad etyki działalności gospodarczej.

Sposób tworzenia izb następuje w trzech etapach. Pierwszy to inicjatywa założycieli. Aby inicjatywa taka była ważna wystąpić z nią musi co najmniej 50 podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na obszarze działania tworzonej izby, która obejmować ma swoim zasięgiem terytorium jednego województwa. W przypadku gdy podmioty zarejestrowane są na terytorium co najmniej dwóch województw, liczba inicjatorów musi wynosić co najmniej 100. Kolejnym etapem jest uchwalenie statutu. Ostatnim etapem kreowania izby jest zgłoszenie wniosku o rejestrację w Krajowym Rejestrze Sądowym i uzyskanie prawomocnego wpisu. Z jego chwilą izba uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć legalną działalność.

Izby gospodarcze mogą zrzeszać się na zasadach dobrowolności w Krajowej Izbie Gospodarczej, która ma na celu reprezentowanie wspólnych interesów zrzeszonych członków, współpracę z rządem oraz nawiązywanie kontaktów zagranicznych. W I połowie XXI wieku jest ich co najmniej kilkadziesiąt.^[2] W pewnym stopniu jest ona koordynatorem ich działalności i przejęła wszelkie sprawy, zobowiązania i majątek powstałej w 1949 Polskiej Izby Handlu Zagranicznego. KIG jest członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Izb Handlowych i Przemysłowych.

Nadzór nad izbami gospodarczymi sprawowany jest przez właściwego ministra lub wojewodę. W sytuacji stwierdzenia nieprawidłowości w działalności Izby, niezgodności z prawem lub statutem organ nadzoru występuje do władz Izby o usunięcie nieprawidłowości lub też występuje do sądu rejestrowego z wnioskiem o udzielenie upomnienia, uchylenie niezgodnej z prawem lub statutem uchwały, a nawet rozwiązania izby. Sądem właściwym w takim postępowaniu będzie właściwy miejscowo sąd rejestrowy.