Teoria naturopatyczna: kolejność terapeutyczna

By /

Machine Translated by Google

Teoria naturopatyczna: kolejność terapeutyczna

Pochodzenie

Porządek terapeutyczny został zaproponowany jako teoria naturopatyczna przez Jareda L. Zeffa w 1997 i wspólnie z Pamelą Snider, w 1998 współpracowali z AANMC uczelnie rozwijające tę teorię. W artykule Zeff, Snider i Stephen P.

Myers opisuje Zakon Terapeutyczny szczegółowo jako hierarchię uzdrawiania.(41)

Opis

Porządek terapeutyczny to naturalna hierarchia interwencji terapeutycznych, oparta na lub podyktowane obserwacjami natury procesu leczenia, od czasów starożytnych

przez teraźniejszość. Podąża za naturalnym uporządkowaniem modalności naturopatycznych medycyna i jej zastosowanie.

Podstawą naturopatycznego porządku terapeutycznego jest to, że organizm posiada wewnętrzna natura, aby leczyć się sama, używając jak najmniejszej siły. Zakon Terapeutyczny jest naturalną kolejnością, w jakiej należy stosować terapie naturopatyczne w celu zapewniają największe korzyści przy najmniejszym potencjale uszkodzeń.

Zgodnie z Zaleceniami Terapeutycznymi najlepsze są zalecenia dotyczące leczenia przepisano w następującej kolejności:

  1. Usuń przeszkody utrudniające zdrowie – na przykład złą dietę, brak snu, problemy trawienne zaburzenia, przewlekły stres, brak harmonii duchowej, itp.
  • Stymuluj Vis , czyli naturalną zdolność organizmu do samoleczenia, stosując terapie

takich jak odżywianie, hydroterapia, homeopatia i akupunktura.

  • Wzmocnij osłabione układy, tkanki i organy za pomocą środków roślinnych leki, nutraceutyki, homeopatia i inne naturalne terapie. W tym

faza cele obejmują wzmocnienie układu odpornościowego, zmniejszenie toksyczność, normalizacja funkcji zapalnych, optymalizacja metabolizmu funkcje, równoważenie układów regulacyjnych, wzmacnianie regeneracji, harmonizowanie siły życiowej i innych.

  • Popraw integralność strukturalną za pomocą manipulacji naturopatycznych, postawy korekcja, terapia ruchowa i inne terapie manualne.
  • W razie potrzeby stosuj substancje naturalne w celu odnowy i regeneracji.
  • W razie potrzeby należy zastosować środki farmakologiczne w celu zahamowania postępującej patologii.

wymagany

1

Machine Translated by Google

7. Stosować lub kierować na zabiegi inwazyjne, zabiegi chirurgiczne, radioterapię, chemioterapię itp., jeśli:

potrzebne. Stosuj jednocześnie terapie wspomagające, aby zmniejszyć skutki uboczne i

wspieranie powrotu do zdrowia.

Postęp w koncepcji porządku terapeutycznego

Amerykańskie Stowarzyszenie Uczelni Medycyny Naturopatycznej (AANMC) przedstawiło

Kolejność terapeutyczna w poniższej tabeli:

Ryc. 4. Porządek terapeutyczny; dzięki uprzejmości AANMC(83)

2

Machine Translated by Google

Odniesienia

  1. Lloyd I Hausser T, Wardle J, Parker T, Cottingham P, World Naturopathic Federation. Raport World Naturopathic Federation: Wyniki pierwszego badania World Naturopathic Federation. Toronto: World Naturopathic Federation; 2015.
  • Hausser T, Lloyd I, Yánez J, Cottingham P, Turner RN, Abascal A. WNF Naturopathic Roots Report. Toronto: World Naturopathic Federation; 2016.
  • Światowa Federacja Naturopatyczna. Raport o liczbach naturopatów w 2016 r.

Toronto: Światowa Federacja Naturopatyczna; 2016.

4. Światowa Organizacja Zdrowia. Punkty odniesienia dla szkolenia w zakresie naturopatii.

Genewa: Światowa Organizacja Zdrowia; 2010. Numer raportu: WB 935.

  • NA. Historia medycyny naturopatycznej Portland, OR: National University of Natural Medicine; 2017 [Dostępne na stronie: http://nunm.edu/history-of-naturopathic-medicine/.
  • Frawley D. Bogowie, mędrcy i królowie. Wedyjskie sekrety starożytnej cywilizacji. 2

wyd. Twin Lakes, WI: Lotus Press; 2012.

  • Unschuld P. Huang Di Nei Jing Su Wen: Natura, wiedza, obrazy w starożytnym chińskim tekście medycznym. Berkley, CA: University of California Press; 2003.
  • Lloyd I. Energetyka zdrowia, perspektywa naturopatyczna. St Louis:

Elsevier, Churchill Livingstone; 2009.

  • Jagtenberg T, Evans S, Grant A, Howden I, Lewis M, Singer J. Medycyna oparta na dowodach i naturopatia. Czasopismo medycyny alternatywnej i komplementarnej. 2006;12(3):323-8.
  1. Marketos SG, Skiadas PK. Nowoczesna tradycja Hipokratesa:: Niektóre przesłania dla współczesnej medycyny. Spine. 1999;24(11):1159-63.
  1. Sallis J. Byt i logos: czytanie dialogów platońskich. Bloomington,

IN: Indiana University Press; 1996.

  1. Charlton W. Definicja duszy Arystotelesa. Phronesis. 1980;25(2):170-86.
  1. Słodka V. Hildegarda z Bingen i ekologia średniowiecznej medycyny. Biuletyn Historii Medycyny. 1999;73(3):381-403.
  1. Hildegarda z Bingen. Libro de las Causes y remedios de las enfermedades. Madryt: Hildegardiana, Tina Hausser (tłum.); 2013.
  2. Rosner F. Medyczne dziedzictwo Mosesa Maimonidesa. Hoboken, NJ: KTAV Publishing House, Inc.; 1998.
  1. Gordon HL. Zachowanie młodości: eseje o zdrowiu. Ann Arbor, MI: Philosophical Library; 1958.
  1. Bradley RS. Filozofia medycyny naturopatycznej. W: Pizzorno J, Murray M, redaktorzy. Podręcznik medycyny naturalnej. 4 wyd. St. Louis, MO: Elselvier; 2013. s. 61-8.
  1. Kaptchuk TJ. Historia witalizmu. W: Micozzi MS, redaktor. Podstawy medycyny komplementarnej i alternatywnej. 2. wyd. Filadelfia, PA: Churchill Livingstone; 2001. s. 43-56.
  1. Sloan PR. Kartezjusz, sceptycy i odrzucenie witalizmu w

fizjologia XVII wieku. Studia z historii i filozofii nauki Część A. 1977;8(1):1-28.

3

Machine Translated by Google

  • Wood M. Witalizm: Historia ziołolecznictwa, homeopatii i esencji kwiatowych. Berkeley, CA: North Atlantic Books; 2005.
  • Lloyd I. Historia medycyny naturopatycznej z perspektywy kanadyjskiej.

Toronto, Kanada: McArthur & Company; 2009.

  • Whorton JC. Benedict Lust, naturopatia i teoria terapeutycznego uniwersalizmu. Iron Game History. 2003;8(2).
  • Hechtman L. Clinical Naturopathic Medicine. Sydney, Australia: Churchill Livingstone; 2012.
  • Connolly G. Naturopathic Case Taking. W: Sarris J, Wardle J, redaktorzy.

Naturopatia kliniczna: przewodnik po praktyce oparty na dowodach. Wyd. 2. Sydney,

Australia: Churchill Livingstone; 2014. s. 1-18.

25. Gieser S. Najgłębsze jądro: psychologia głębi i fizyka kwantowa.

Dialog Wolfganga Pauliego z CG Jungiem. Berlin, Niemcy: Springer-Verlag; 2005.

  • Capra F. Sieć życia. Nowy Jork, NY: Anchor Books; 1996.
  • Hufeland C. Sztuka przedłużania życia. Filadelfia: Lindsay i Blackiston; 1880.
  • Hahnemann S. Organon of Medicine. Los Angeles. Kalifornia: JP Tarcher; 1982.
  • Jennings I. Filozofia życia ludzkiego. Pomeroy, WA: Badania nad zdrowiem Książki; 1996.
  • Just A. Powrót do natury: Prawdziwa naturalna metoda uzdrawiania i życia oraz prawdziwe zbawienie duszy – odzyskany raj. Nowy Jork, NY: Benedict Lust; 1903.
  • Navarro M. Fundamentos de Naturopatía, Program nauczania CEAN, s. 41.

Tina Hausser (tłum.).

  • Walter R. The Nutritive Cure,. Nowy Jork, NY: IK Funk and Co.; 1881.
  • Mezzich JE, Salloum IM. W kierunku zintegrowanego podejścia skoncentrowanego na osobie

Diagnoza. Diagnoza psychiatryczna: John Wiley & Sons, Ltd; 2009. s. 297-302.

  • Barrett B, Marchand L, Scheder J, Plane MB, Maberry R, Appelbaum D i in. Tematy holizmu, wzmocnienia, dostępu i legitymacji definiują medycynę komplementarną, alternatywną i integracyjną w odniesieniu do konwencjonalnej biomedycyny. The Journal of Alternative and

Complementary Medicine. 2003;9(6):937-47.

  • Costanza R. Ku operacyjnej definicji zdrowia ekosystemu. W: Costanza R, Norton B, Haskell B, redaktorzy. Zdrowie ekosystemu: nowe cele zarządzania środowiskiem. Waszyngton: Island Press; 1992. s. 239-56.
  • Lutheritz K. Systeme der Ęrzte von Hippokrates bis Brown. Drezno:

Thiel, Tina Hausser (tłum.); 1810.

  • Biondi PC. Arystoteles – Analityka posterioralna II.19 Quebec City, Kanada: Les Prasy de Lùniversité Laval; 2004.
  • Galen. Galen: Metoda medycyny – książki 1-4. W: Johnton I, redaktor. Galen: Metoda medycyny. Cambridge, MT: Harvard University Press; 2011.
  • Von Bingen H. Causae et Curae. Lipsk, Niemcy: W aedibus BG

Teubneri; 1903.

4

Machine Translated by Google

40. Kuhne K, cyt. w Czerenko S. Philosophy of Natural Medicine.

Portland, OR: Wydawnictwo NCNM Press; 2013.

41. Zeff J, Snider P, Myers S, DeGrandpre Z. Hierarchia uzdrawiania:

Porządek terapeutyczny. W: Pizzorno J, Murray M, redaktorzy. Podręcznik medycyny

naturalnej. 4 wyd. St. Louis: Elselvier; 2013. s. 18-33.

  • Lindlahr H. Nature Cure. 20 wyd. Holicong, PA: Wildside Press; 1922.
  • James JT. Nowa, oparta na dowodach ocena szkód dla pacjentów związanych z opieką szpitalną. Journal of patient safety. 2013;9(3):122-8.
  • Wardle J, Steel A, McIntyre E. Niezależna rejestracja naturopatów i zielarzy w Australii: dojrzewanie starożytnego zawodu we współczesnej opiece zdrowotnej. Australian Journal of Herbal Medicine. 2013;25(3):101-59.
  • Zeff J. Przekaż dalej: Zebrane dzieła Benedicta Lusta. Wenatchee, WA:

Wydawnictwo Healing Mountain; 2006.

  • Sydenham T, Latham R. Dzieła Thomasa Sydenhama, MD Londyn, Wielka Brytania: The Sydenham Society; 1750.
  • Lutheritz K. Hippokrates Asklepiades und Celsus: Systeme der Medizin.

Drezno: Tina Hausser (tłum.); 1810.

48. Williams EA. Fizyczne i moralne: antropologia, fizjologia i

medycyna filozoficzna we Francji w latach 1750–1850: Cambridge University Press; 2002.

  • Coley NG. Chemicy medyczni i początki chemii klinicznej w Wielkiej Brytanii (około 1750-1850). Chemia kliniczna. 2004;50:961+ .
  • Watson J. Intencjonalność i troskliwa-lecząca świadomość: praktyka pielęgniarstwa transpersonalnego. Holistyczna praktyka pielęgniarska. 2002;16(4):12-9.
  • Neuburger M. Geschichte der Medizin. Stuttgart F. Enke, Tina Hausser

(tłum.); 1906.

  • Cottingham P. The Core of Naturopathic Philosophy – The essence of health and healing. [Materiały kursu]. W druku 2015.
  • Hufeland CW. Enchiridion medicum, czyli praktyka medyczna: wynik pięćdziesięcioletniego doświadczenia. Nowy Jork, NY: William Radde; 1844..
  • Hufeland CW. Lehrbuch der allgemeinen Heilkunde. Jena: Fryderyk

Frommen, Tina Hausser (tłum.); 1830.

  • Trall R. The Hydropathic Encylopedia: System hydropatii i higieny. Nowy Jork, NY: Fowlers and Wells; 1854.
  • Trall R. Choroby gardła i płuc. Nowy Jork, NY: Fowlers and

Studnie; 1861.

  • Gilbert C. Vis Medicatrix Naturae.
  • Newman-Turner R. Medycyna naturopatyczna: leczenie całego człowieka.

Londyn, Wielka Brytania: Thorsons; 1991.

  • Logan AC, Selhub EM. Vis Medicatrix naturae: czy natura „służy”. umysł”? Biopsychospołeczna Medycyna. 2012;6:11-.
  • Pizzornno J. Vis Medicatrix Naturae; Opieka nad leczeniem. 2009.

Konferencja poświęcona witalizmowi; Londyn, Wielka Brytania: Octagon Institute; 2013.

  • Projekt Foundations; Serce medycyny naturopatycznej. Zjednoczony Energetyka 2007 [Dostępne w:

5

Machine Translated by Google

http://www.foundationsproject.com/documents/articles/FoundationsIntevie w.pdf.

  • NA. Wizard Edison. The Newark Advocate. 1903 2 stycznia 1903.
  • Tilden J. Toxemia wyjaśniona. Denver, CO: JHTilden; 1935.
  • Herman PM, Sherman KJ, Erro JH, Cherkin DC, Milliman B, Adams LA. Metoda opisu i oceny całościowej praktyki naturopatycznej. Alternatywne Terapie w Zdrowiu i Medycynie. 2006;12(4):20-8.
  • Staden L. Czym jest naturopatia? Naturopata i herold zdrowia. 1902;3(1):15-8.
  • Lindlahr H. Jak poznałem leczenie naturą. Naturopata
  1. Herald Zdrowia. 1918;23(2):122.
  • Trall R. Fizjologia popularna: znana ekspozycja struktur,

funkcje i relacje układu ludzkiego oraz ich zastosowanie w zachowaniu zdrowia. Nowy Jork, NY:

SR Wells & Co; 1875.

  • Benjamin H. Everybody`s Guide to Nature Cure. Croydon, Wielka Brytania: Health for All Publishing; 1936.
  • Navarro M. El Criterio Naturopático de Juan Esteve Dulin. Tina Hausser (tłum.).
  • Navarro M. Fundamentos de Naturopatía, Program nauczania CEAN, s. 28.

Tina Hausser (tłum.).

  • Ohno T. Zapytaj „dlaczego” pięć razy w każdej sprawie Tokio, Japonia 2006
  • Harmsworth GR, Awatere S. Wiedza i perspektywy ekosystemów rdzennych Maorysów. Usługi ekosystemowe w Nowej Zelandii — warunki i trendy Manaaki Whenua Press, Lincoln, Nowa Zelandia. 2013:274-86.
  • Światowa Organizacja Zdrowia. Karta Bangkoku na rzecz promocji zdrowia w zglobalizowanym świecie. Genewa, Szwajcaria: World

Health Organisation Int.; 2005.

75. Krajowa Rada Profilaktyki Promocji Zdrowia i Zdrowia Publicznego.

Odpowiedź na Narodową Strategię Profilaktyki i Promocji Zdrowia

Waszyngton, DC: Amerykańskie Stowarzyszenie Lekarzy Naturopatycznych; 2017

76. NA. Leczenie naturopatyczne Toronto: Kanadyjskie Stowarzyszenie

Lekarze naturopaci; 2017 [Dostępne na stronie: http://www.cand.ca/common-questions-naturopathic-treatments/ .

  • Ali A, Katz DL. Zapobieganie chorobom i promocja zdrowia. American Journal of Preventive Medicine. 2015;49(5):S230-S40.
  • NA. Naturopaci Nowej Zelandii / Naturopathy Today Otorohanga, Nowa Zelandia: Naturopaci Nowej Zelandii; 2017 [Dostępne na stronie: http://www.naturopathsofnz.org.nz/.
  • Cottingham P, Adams J, Vempati R, Dunn J, Sibbritt D.

Charakterystyka, doświadczenia i postrzeganie homeopatów w Nowej Zelandii: wyniki

ogólnokrajowego badania praktyków.

Homeopatia.106(1):11-7.

6

Machine Translated by Google

80. Schloss J, Steel A, Reid R, Hughes R, Hechtman L. Poddanie się

Stały Komitet ds. Badania Zdrowia w zakresie Zapobiegania i Zarządzania Chorobami

Przewlekłymi w Podstawowej Opiece Zdrowotnej. Ashfield, Australia: National Herbalists Association of Australia; 2015.

  • DuBois D, Flay B, Fagan M. Teoria poprawy samooceny: promowanie zdrowia w całym okresie życia. W: Diclemente R, Crosby R, Kegler M, redaktorzy.

Nowe teorie w promocji zdrowia, praktyce i badaniach. 2. wyd. San Francisco, CA: Jossey-Bass; 2009.

  • Lindlahr H. Praktyka terapii naturalnej. Chicago, IL: The Lindlahr Publishing Co; 1919.
  • Breslow L. Ilościowe podejście do definicji zdrowia Światowej Organizacji Zdrowia: dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego*.

Międzynarodowe czasopismo epidemiologiczne. 1972;1(4):347-55.

  • Campbell J. Dzieła zebrane Josepha Campbela. San Francisco, Kalifornia:

Biblioteka Nowego Świata; 2014. 120, 49 s.

  • Diener E, Suh EM, Lucas RE, Smith HL. Subiektywne dobre samopoczucie: Trzy dekady postępu. Psychological Bulletin. 1999;125(2):276-302.
  • Massimini F, Delle Fave A. Rozwój indywidualny w perspektywie biokulturowej. American Psychologist. 2000;55(1):24-33.
  • Montesó JOÁ. Como actúa la Naturopatia. Vivir con Salud. 1992;39(214):31.
  • Hipokrates cytowany w: Kluger MJ, Kozak W, Conn CA, Leon LR, Soszynski

D. Adaptacyjna wartość gorączki. Kliniki chorób zakaźnych. 1996;10(1):1- 20.

  • Ray JJ, Schulman CI. Gorączka: tłumić czy pozwolić jej płynąć? Journal of Thoracic Disease. 2015;7(12):E633-E6.
  • Shelton H. System higieniczny. San Antonio, TX: Dr. Shelton’s Health School; 1939.
  • Brien SB, Harrison H, Daniels J, Lewith G. Monitorowanie poprawy zdrowia podczas interwencji homeopatycznej. Opracowanie narzędzia oceny opartego na prawie leczenia Heringa: narzędzie oceny prawa Heringa (HELAT). Homeopatia. 2012;101(1):28-37.
  • Navarro M. Fundamentos de Naturopatía, Program nauczania CEAN, strony 42-43.

Tina Hausser (tłum.).

  • Lloyd JU. Samuel Thomson i wczesna historia tomsonizmu. Biuletyn Biblioteki Lloyda. 1909;11(7).
  • Beer A, Uehleke M, Wiebelitz B, Diger KR. Historia opieki szpitalnej w niemieckich oddziałach skupiających się na leczeniu naturalnym. Medycyna komplementarna i alternatywna oparta na dowodach. 2013;2013:8.
  • Priessnitz V. Hydropatia, czyli leczenie zimną wodą, stosowane przez

Vincent Priessnitz, w Graefenburgu, Śląsk, Austria. Londyn, Wielka Brytania: James Madden i spółka; 1843.

  • Kuhne L. Nowa nauka uzdrawiania, czyli doktryna jedności wszystkiego Choroby Lipsk, Niemcy: Louis Kuhne; 1899.

7

Machine Translated by Google

98. T Kruzel SM, Z De Grandpre, P Orrock, J Zeff, S Thomas, D Thom, K

Broderick, S Mathrick Emunctorology. W Snider PL, Zeff J., Pizzorno J., Myers S., Sensenig J., Turner RN, Warren D. (red.), Podstawy medycyny naturopatycznej: uzdrawiająca moc natury. . Podstawy medycyny naturopatycznej i Podstawy medycyny naturopatycznej Instytutu 2010.

  • Kirchfeld F, Boyle W. Lekarze medycyny naturalnej: pionierzy medycyny naturopatycznej: Medicina Biologica; 1994.
    • McWilliams C. Naturopatia: jej korzenie w medycynie monastycznej. List Townsenda. 2015 2015/06//:90+ .
    • Masahiro I. Filozoficzne wpływy Empedoklesa w traktacie medycznym Hipokratesa De Natura

Hominis. Kagakushi Kenkyu. 2006;45(237):11-

22.

  1. Sykiotis GP, Kalliolias GD, Papavassiliou AG. Zasady farmakogenetyczne w pismach Hipokratesa. The Journal of Clinical Pharmacology. 2005;45(11):1218-20.
  1. Prioreschi P. Historia medycyny: Medycyna rzymska: Edwin Mellen Press;

2003.

  1. Kneipp S. Moja kuracja wodna: Jak opisano w leczeniu chorób i zachowaniu zdrowia. 2. wyd. Edynburg: William Blackwood and Sons; 1893.
  1. Müller IW. Humoralmedizin: physiologische, pathologische und

therapeutische Grundlagen der galenistischen Heilkunst: Karl F. Haug, Tina Hausser (Trans); 1993.

  1. Herausgeber SU, Hilpert-Muehlig U. Heilpraktikerverband Bayern, 150 Jahre Naturheilkunde. Tina Hausser (tłum.). 2014.
  1. Gleich L. Das Grundwesen der Naturheilkunde. 1851.
  1. Pożądanie B. Uniwersalny katalog encyklopedii naturopatycznej i kupujący

Przewodnik. 1918-1919:strona 1179.

  1. Lust B. Krótka historia naturalnego leczenia. W: Czeranko S, redaktor. Origins of Naturopathic Medicine. Portland, OR: NCNM Press; 2013.
  1. Cordingley E. Zasady i praktyka naturopatii. Health Research Reprint. 1924.
  1. Platen P. Złota księga zdrowia. 1909.
  1. L Chaitow EB, P Orrock, M Wallden, P Snider, J Zeff. Naturopatia

Medycyna fizykalna. Elsevier. 2008.

  1. NA. CAND. 2017. [Dostępne na stronie: https://www.cand.ca
  1. NA. Naturopaths of New Zealand Inc. 2017. [Dostępne na stronie: http:// www.naturopathsofnz.org.nz
  1. FENAHMAN. Livre blanc de la Naturopathie (w Francji). 2008; [Dostępny
  1. NA. OCN FENACO. 2017. [Dostępne na stronie: http://colegionaturopatas.es
  1. NA. Rada Generalna i Rejestr Naturopatów. 2017. [Dostępne w:

http://gcrn.org.uk

  1. NIE. AANP. 2017. [Dostępne na stronie: http://www.naturopathic.org
  1. FENAHMAN. Kodeks Deontologii i Karta Naturopatii. 2015.

8

Machine Translated by Google

  1. Navarro M. Fundamentos de Naturopatía, Program nauczania CEAN, s. 28. Tina Hausser (tłum.).
  2. Clarke E, Jacyna LS. Dziewiętnastowieczne początki koncepcji neuronaukowych. Berkley, Kalifornia: University of California Press; 1987.
  1. Alvarado CS, Nahm M. Zjawiska psychiczne i siła witalna: Hereward Carrington o „Energia witalna i zjawiska psychiczne”. Journal of the Society for Psychical Research. 2011;75(903):91-103.
  1. Ouedraogo AP. Żywność i oczyszczenie społeczeństwa: dr Paul Carton i wegetarianizm we Francji międzywojennej. The Society for the Social History of Medicine. 2001;14(2):223-45.
  1. NA. Książki autorstwa Tissot, SAD (Samuel Auguste David) (sortowane według popularności): Project Gutenberg; 2017 [Dostępne na stronie: http://www.gutenberg.org/ebooks/author/7413.
  1. Thomson JC. Naturalne leczenie od wewnątrz: dlaczego przewlekła choroba z wieloma historiami przypadków i domowymi metodami leczenia. Edynburg: Kingston Clinic; ND. Dostępne na stronie: http://soilandhealth.org/wp-content/ uploads/02/0201hyglibcat/020141.thomson.pdf .
  1. Lindlahr H. Filozofia terapii naturalnej. Chicago, IL: The Lindlahr Publishing Co; 1924.
  1. NIE. Broszury Marchesseau St Sauvant, Francja: Ecole Dagere Univers; 2017 [Dostępne pod adresem: https://

translate.google.co.nz/translate?hl= en&sl= fr&u= https://www.ecoled argere.fr/livrets.php&prev= szukaj.

  1. Jauvais G. Biografia Grégoire Jauvais: Grégoire Jauvais; 2010

[Dostępne na stronie: http://www.naturopathe-jauvais.com/gregoire-jauvais-presentation.

  1. NA. Czym jest ortopatia?: Międzynarodowe Towarzystwo Higieny Naturalnej; 2017 [Dostępne na stronie: http://www.i-nhs.com/inhs/articles/orthopathy.html.

9

Scroll to Top